HET KERSTGESPREK

Ik ben vast niet de enige die terugblikt in december op het afgelopen jaar. Wat waren de fijne momenten en de successen? Maar ook die dingen waarvan ik nu denk: ‘blij dat ze achter de rug zijn. ’De vreugde met nieuwe mensen die ik ontmoet heb en de mensen waar ik spijtig genoeg afscheid van heb moeten nemen. Kortom, een heel jaar passeert de revue.

Persoonlijk trek ik me meer aan van wat er in de wereld gebeurt, wat is onze toekomst op deze aarde. Daar sta ik in deze kerstperiode extra bij stil. Dat is ook mijn missie, iedereen die ik ontmoet blij, gelukkig en gezond te maken. Met mijn naasten zit het gelukkig goed.

Ik sluit me de laatste tijd af voor nieuws en sociale media berichten. Het stoort me. Daar bedoel ik niet mee dat ik niet betrokken ben met de wereld, maar het wordt me soms te heftig te tegenstrijdig. Ik stel mezelf steeds vragen…, dat kost tijd en ik laat het niet meer los.

Met Kerst is het voor mij de tijd even stil te staan voor de minder bedeelden op aarde, slachtoffers van oorlog en geweld, hongersnood en de verslechtering van onze natuur. Wat kan ik eraan doen? Een bijdrage of donatie leveren?

Zo werkte ik mee aan een daklozen fonds in Rotterdam, gewoon soep uitdelen. Maakte ik geld over aan Oekraïne en het wereld natuurfonds. En krijgt mijn eenzame buurvouw een bezoekje.

Maar wat draagt het bij? Een druppel op een gloeide plaat? Wellicht wel, maar als we niets doen en passief blijven gebeurt er niets! Al red je maar één enkel zieltje of één grassprietje. Je maakt het verschil al is het gebaar nog zo klein.

Al red je maar één enkel zieltje!

Bij het schrijven van dit bericht zocht ik naar inspiratie, en kwam terecht op verschillende nieuwsberichten, die mij zijn ontgaan.

Messi verslaat ei en heeft naast WK-winst ook Instagram-post met meeste likes ooit.

Lekker belangrijk, denk ik dan. De likes op Instagram bepalen tegenwoordig je status, je ego wordt enorm gevoed en het werkt nagenoeg verslavend. Zo is de wereld tegenwoordig ingericht. Ik had liever gehoopt dat hij iets doneerde aan de nabestaanden van de omgekomen migrantenwerkers in Qatar. Maar wellicht is hij bang weer mensen te beledigen. Zoals zo veel mensen bang zijn iets te doen, omdat het zelden gewaardeerd wordt.

Waar doe je het dan voor? Voor je eigen bevrediging of komt het uit je hart en maakt het niet uit wat het commentaar is.

”Messi beledigt alle Egyptenaren met donatie’ Een goedbedoelde donatie van Lionel Messi is in Egypte ontvangen als een belediging. De Argentijnse topvoetballer wilde zijn schoenen doneren voor het goede doel. ,,Dit beledigt alle Egyptenaren. We hebben onze trots, en we hebben al schoenen.”

Ik denk dan, Hoeveel levens kostte de bouw van de WK-stadions in Qatar? Had Messi iets kunnen betekenen? Een statement kunnen maken, ondanks mensen te beledigen. Het had gekund.

Al sinds het wereldkampioenschap voetbal is toegewezen aan de golfstaat Qatar klinkt er protest: de weg naar het voetbalfestijn zou geplaveid zijn met omgekomen migrantenwerkers. Zo meldt de Volkskrant. De discussie wordt vertroebeld omdat de Qatarezen hitteberoertes niet erkennen als een werk gerelateerde doodsoorzaak. Komt iemand door hitte te overlijden (hitte kan leiden tot nierfalen), dan staat er op het overlijdenscertificaat vaak simpelweg ‘hartstilstand’.

Vergis je niet ik ben een voetbalfan! Maar dit laat me niet los. Dat iemand met een enorm ego toch probeert iets goeds te doen en mensen zich dan beledigd voelen. Waarom?

Dan slaat het volgende bericht me om de oren:

Kennis in kinderopvang over wat te doen na misbruik en mishandeling schiet tekort

We hebben geen mensen en kennis om aandacht te schenken aan onze jeugd met serieuze problemen? We schieten tekort?! Oké de geldpot is waarschijnlijk leeg. Maar waar zijn de werkenlozen in dit land, waar zijn de mensen met kennis die dit probleem willen oplossen. Ze zijn er! Ook voor onze eenzame ouderen, waarvan de berichten eveneens schrijnend zijn kunnen we vanuit de samenleving meer doen, al is het maar voor je buurman.

In het algemeen vergeten we de kleine gebaren en doen we niets.

We vinden elkaar gelukkig globaal weer door een WK. Even afleiding van de gebeurtenissen in de Oekraïne en de ellende om ons heen en in de rest van de wereld.

Dan lees ik dit:

‘Nederlandse chips in Iraanse drones van Russisch leger’

Dit gaat niet over krokante chips met paprika smaak, maar om geleverde elektronische chips aan Rusland!

Deze zomer berichtte het FD al dat in Russische drones chips zitten van het Nederlandse bedrijf NXP en het Chinees-Nederlandse Nexperia. Dat terwijl NXP en Nexperia al na de inval van Oekraïne in februari stopten met het leveren van chips aan Rusland. Deze chips worden stiekem doorverkocht. Er wordt dus door bepaalde mensen veel geld verdient aan deze oorlog en dit is wellicht het minste. Ik hoop dat ze doneren en een bijdrage leveren, aan wie dan ook.

De wereld is krom ook met kerst. Het raakt me.

Gelukkig is er goed nieuws in 2030 moet 30 procent van aarde beschermd gebied zijn!

Yeah!

De bijna 200 deelnemende landen aan de VN-top over biodiversiteit in Montreal zijn het eens geworden over maatregelen om ecosystemen en dier- en plantensoorten te beschermen. Na bijna twee weken onderhandelen ligt er een akkoord. Er is onder meer afgesproken dat in 2030 zeker 30 procent van al het land en water op aarde beschermd gebied moet zijn. De landen hebben ook afgesproken dat het risico dat soorten door toedoen van de mens uitsterven in 2050 tien keer zo klein moet zijn als nu.

Dit houdt me op de been er wordt gedacht aan het grote geheel. Jammer dat de VN-top moet ingrijpen, ingrijpen op het gedrag van de mens. Zijn we van ‘God’ verloren?

Ik ben niet religieus. Maar wat doen we elkaar aan? Wat doen we de natuur en ons leefgebied aan?

Dagelijks, in het klein kun je een verschil maken. Sta daar met Kerst eens bij stil, dat is mijn wens.

Hoe?

Maak een mooi gespreksonderwerp voor aan het kerstdiner. Gaat het over de oorlog, ons ecosysteem, hoe we onze naasten meer kunnen bijstaan in de samenleving of gaat het toch weer over Messi wie zal het zeggen ik laat het even los. Maar hoop dat ik iets losmaak bij je.

Ik hoop jij ook, aan tafel tijdens het verorberen van de kerstkalkoen, heel even maar om stil te staan voor vrede en hulp aan je medemens op onze zo prachtige aarde. Tel je zegeningen.